OMUZ SIKIŞMA SENDROMU (İmpingement Sendromu)

Omuzun en önemli tendonlarından olan supraspinatus tendonunun omuz ekleminin oluşturan kemikler arasında sıkışmasıdır. Bu sıkışma sonucunda tendonda ve tendonun bursa dediğimiz koruyucu yastıkçığında hasar meydana gelir.

Omuz sıkışma sendromu, yapısal ve fonksiyonel sebeplere bağlı olarak gelişebilir. Yapısal sebepler; omuz eklemini oluşturan kemiklerde sivrilik ( osteofit ),eklem kireçlenmeleri, bağ zedelenmeleri,yanlış kırık kaynaması gibi durumlardır. Fonksiyonle sebepler ise;Tendonun üstündeki kemiğin kavisli olması ( tip 3 akromion ) kas zayıflıkları, eklem kapsülünde gerginlik ,ve kronik tendon yrtıklarıdır.

Sıkışma sendromunun en önemli belirtisi omuzun ön tarafında hissedilen ağrıdır. Omuz ağrısı, gece istirahatte artar. Kolu yukarı kaldırmakla ağrı şiddetlenir. Zamanla hasar ilerleyebilir ve omuzda hareket kısıtlılığı gelişebilir.

Teşhiste , kemik yapıyı görmek için röntgen, yumuşak dokuları analiz etmek içinse ultrason gerekir. Nadiren, bilgisayarlı tomografi ya da MR gerekebilir.

Kesin teşhiste kullanılan en önemli yöntem ise tanısal enjeksiyon yöntemidir. Sıkışmasın olduğu yere lokal anestezik ilaç enjeksiyonun takiben ağrı azalıyor ve hareketlerde rahatlama oluyor ise test pozitif demektir.

Omuz sıkışma sendromunun 3 evresi vardır. Birinci evrede, ağrı ve ödem giderici ilaçlar, kortizon ve lokal anestezik enjeksiyonları, egzersiz ve korunma önlemleri tedavide yeterli olabilmektedir. İkinci evrede, tendonda yapısal değişiklikler başlamış demektir. Bu dönemde de yine ilk evredeki tedaviler yapılır, faydası olmaz ise ameliyat gerekebilir. Üçüncü evrede ise kemik ve tendonda ciddi hasar gelişmiştir.  Bu evrede tedavi genellikle cerrahidir.

Uzm. Dr. Ahmet SÜMEN

Girişimsel Fiziyatri